Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Hij heeft zijn leren motorjack naast zich op de grond
gelegd. Op zijn T-shirt brult een vervaarlijke Tasmanian
Devil. Op zijn armen groeien onzichtbare haartjes.
“Heb je het naar je zin?” vraag ik.
Hij kijkt de weg af. Het licht is fel en tekent de wereld in
strakke lijnen. Michiel kraakt het lege colablikje tussen zijn
vingers en loopt dan naar een prullenmand in het witte
zonlicht om hem weg te gooien. De leren motorbroek blijft
maar net op zijn smalle heupen hangen.
“Kunnen we volgend jaar niet veel verder gaan?” vraagt hij
wanneer hij terugkomt in de schaduw. “Net als jij toen, naar
de Noordkaap?”
“Dat is wel erg ver”, zeg ik.
“Oké”, zegt hij. “Dat wil ik best.”
Even later nemen we met een rustig gangetje de afrit naar
Yerseke om meteen na het oversteken van de snelweg rond
te draaien en er in de andere richting weer op te rijden.
Ruim dertig kilometer terug naar Middelburg, zie ik op de
borden, om vandaar alsnog naar de noordpunt van het
eiland te rijden. Ik klop Michiel even op zijn knie en steek
mijn duim naar hem op. Na een klein half uurtje nemen we
de afslag naar Middelburg en vandaar rijden we over de
N57 naar Serooskerke en Oostkapelle. De mooie groene
route die ik op de kaart had gezien, langs de duinen tussen
Vrouwenpolder en Oostkapelle, slaan we maar over, zodat
we toch nog precies om drie uur de camping oprijden waar
we onze hut voor deze nacht hebben gereserveerd. De auto
van mijn vader en moeder staat al op de parkeerplaats en
202