Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Porto
Het laatste stukje Atlantische kust richting Portugal is een
cadeautje. Waar we ons al hadden voorbereid op nog meer
vakantieblijheid van bungalows en hamburgers, rijden we
over stille wegen met perfecte bochten en vrij zicht op
kliffen, golven en opspattend schuim. Bij Santa Tecla steken
we met een klein pontje, gevonden dankzij intensief
tuurwerk op de kaart van Galicië, de Rio Minnos over,
tevens de grens tussen Spanje en Portugal. Het verschil
tussen de ene en de andere kant van het water is
dramatisch. Na de brede, goed geasfalteerde kustweg in
Spanje, rijden we in Portugal over een kronkelig
bosweggetje, met kuilen en gaten, scherpe bochten en heel
veel zon. Op de stukken boerenland die we tegenkomen,
werken vrouwen met lange jurken en zwarte hoofddoeken.
Het hooi staat, net als vroeger, in zongele schoven op de
akkers.
Onze kaart is voor deze omgeving bij lange na niet
gedetailleerd genoeg. Dorpen bestaan niet en naar de
wegen waar we op rijden, kan ik alleen maar zo’n beetje
raden. Na enige aarzeling en wat vruchteloos gestaar naar
de kaart, besluit ik daarom Janny’s aanpak te volgen. Beetje
kijken naar de zon, mikken op het zuiden en daar zo’n
beetje de wegen bij uitkiezen. Het werkt en we komen op
bijzonder mooie plekken. Ik vertel het haar. Waarop zij
weer vertelt hoe knap het was van dat pontje en sowieso
eigenlijk van al die mooie routes. Waarop we elkaar
255