Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Vilinius – Klaipéda: toch maar blijven
Litouwen blijkt zo mooi en de sfeer is zo vredig, dat we ons
voornemen laten varen om er zo snel mogelijk doorheen te
rijden naar Letland, waar onze verzekeringen weer gelden.
In plaats daarvan steken we dwars over naar Klaipéda, een
havenstadje aan de Oostzee, grenzend aan een landtong die
vandaar doorloopt naar het Russische Kaliningrad en een
grote lagune voor de kust vormt. Voor de ruim driehonderd
kilometer daarheen, nemen we één van de weinige
snelwegen die de Baltische Staten rijk zijn. Uit
nieuwsgierigheid en om een beetje op te schieten. De
snelweg is vrijwel volmaakt. Een stevig en bijna overal
nieuw asfalttapijt, zoveel benzinestations, koffiehuizen en
wegrestaurants als je maar wensen kunt en alles met zoveel
enthousiasme aangelegd en bemand, dat je hier altijd wel
rondjes zou willen rijden. Het lijkt of de Litouwers aan de
bevrijding van de Russen na vijftig jaar overheersing,
onderdrukking, moorden en deportaties, een energie
ontlenen die ze in staat stelt tot een wederopbouw waar je
zelfs als bezoeker enthousiast van wordt. Wat een mooi
land. Glooiend, groen, stil en uiterst relaxed. Zo ook op en
langs de snelweg. Eén van de vele lifters oppakken doe je
door gewoon midden op de weg te stoppen en je deuren
uitnodigend open te zwaaien. En wat is nou een mooiere
locatie voor een wielertraining dan de vluchtstrook?
Klaipéda is een mooi stadje, maar we komen vooral voor de
224