Mooie motorverhalen - Jos Lammers

12.11 uur
Pauze in een wegrestaurant. Het landschap hier in het
binnenland is aardiger dan aan de kust. De wegen zijn
smaller en minder recht, de omgeving is heuvelachtig met
hier en daar plukjes rode en gele houten huisjes. Elk huisje
staat op zijn eigen groene grasheuveltje en naast elke
voordeur steekt trots een netjes opgestreken Zweedse
vlaggetje uit de gevel. Het is alleen zo verdomde koud en
nat en in plaats van op de omgeving te letten, doe ik niet
veel anders dan de lucht afspeuren naar iets lichtere
plekken in het donkere grijs. Tot nog toe zonder resultaat.
Ik mis ook het contact met andere motorrijders. Zelfs hier in
het Zweedse binnenland kom ik ze niet tegen. De enkele
die ik onderweg zie, zijn duidelijk ‘lokaaltjes’, woonwerkrijders
of jongens die in hun vrije tijd op hun
scheurijzer rondjes om het dorp rijden. Ik zwaai nog wel
naar ze, maar het gebaar is afgevlakt tot een routineus
opgestoken vingertje.
Ook merk ik dat ik eigenlijk op zoek ben naar het warme
Zweedse zomergevoel van wat een eeuwigheid gelegen
lijkt, toen we met zijn allen hier waren. Inmiddels ben ik
toch in de streken aangeland waar we toen zijn geweest,
maar de bekende plaatsen lijken totaal anders, als ik ze al
kan vinden. Nergens eerder had ik toen zo’n lieflijk
landschap gezien en zulke vriendelijke mensen ontmoet. Nu
is het grijs en nat en koud en al die
109