Mooie motorverhalen - Jos Lammers

alleen op de motorfiets naar de Noordkaap reed wilde ik na
dagen achtereen zonder aanspraak onmiddellijk trouwen
met het meisje van de jeugdherberg dat zo lief was mij uit te
leggen hoe de wasmachine werkte. Ik vertel het hem en we
drinken onze wijn en Michiel zijn chocomel en bestellen
nog een rondje. De zoon van de mevrouw van het kasteeltje
rijdt een grote televisie het restaurant binnen en zet hem
aan. De Tour de France. We gaan alledrie om het toestel
zitten en bestellen nog een rondje drinken.
Nadat we gezien hebben hoe de Letlander Kirsipou van zijn
gele-leiderstrui beroofd is door de Amerikaan Armstrong,
lopen Michiel en ik in het donker over de camping een
rondje voor het slapen. Uit de raampjes van de caravans
schijnt geel licht, bij sommige wat blauw bijgekleurd door
een draagbare televisie. Aan het eind van het terrein waar
de caravans staan is een veldje voor tenten. We lopen er
langs. Gaslampen suizen in de luifels. Mensen lezen een
boek of kletsen wat met elkaar. Daarna is het donker. Op
het kampeerterrein staan lage lantaarns op korte houten
palen, maar waar geen tenten of caravans meer staan heeft
niemand de moeite genomen om het gebied te verlichten.
We hebben geen zaklantaarns bij ons en lopen de
duisternis binnen die zich zonder einde buiten de lichtkring
van het kampeerterrein uitstrekt. Ik weet van die middag
dat er ergens een beekje moet stromen. We horen het ook,
maar kunnen het onmogelijk onderscheiden. Voorzichtig
zet ik mijn voeten neer om niet te struikelen.
“Ben jij wel eens bang?” vraag ik aan Michiel
159