Mooie motorverhalen - Jos Lammers

nord pas de Calais Boulonnais’, zoals de borden langs de
weg ons laten weten. Het is een tamelijk verlaten gebied,
met af en toe een langgerekt en vrij troosteloos dorpje. Het
is lekker rijden. Er zitten wat bochten in de weg waar we
mooi in kunnen hangen en er is weinig ander verkeer. Ik
kan nog steeds moeilijk geloven dat het midden in het
vakantieseizoen is, want in dit gebied is daar niets van te
merken. Maar ik heb weinig vertrouwen in het hotel waar ik
de overnachting heb geboekt. De laatste paar dorpen waar
we doorheen gereden zijn, waren die naam nauwelijks
waard. Geen winkels, geen café, geen kerk, alleen een paar
rommelige boerderijen met een tractor op het erf en een
slaperige opa of oma op een houten keukenstoel
onderuitgezakt in het zonnetje op de stoep. Een echt adres
heb ik ook niet gekregen. ‘Chateau de Ganspette, fam.
Pauwels, Eperlecques’, heb ik na het telefoongesprek
genoteerd, maar dat kan voor hetzelfde geld verkeerd
begrepen zijn, realiseer ik me nu. Thuis, maanden voor het
allemaal echt gaat gebeuren lijken zulke details
onbelangrijk. Hoe groot kan zo’n dorp helemaal wezen.
Eperlecques is inderdaad helemaal niet groot. Het is één
straat om precies te zijn en hoe daar een hotel zou moeten
zijn, begrijp ik niet. Het is er dan ook niet. Boerderijen zijn
er wel, en een paar huizen van het strakke soort bouwstijl
die je in Zandvoort en andere plekken waar het altijd waait
ook aantreft. Hier waait het niet. Het is heet. Ik heb het erg
warm in mijn motorpak en wanneer ik omkijk zie ik hoe
Michiel met een hoogrode kleur het zweet van zijn bovenlip
149