Mooie motorverhalen - Jos Lammers

tegengekomen.
Het eten gaat hier volgens het beproefde Zweedse systeem:
een horecavariant die een minimum aan gedienstigheid
koppelt aan een soort huiskamergevoel. Al het eten en
drinken staat verspreid over de eetzaal uitgestald. Pannen
met groenten, aardappelen en vlees. Een tafeltje met koffie,
thee en zoetigheid. Een koeling vol cola, vruchtensappen
en lat øl. Iedereen pakt wat hij hebben wil. Als er iets
gebakken of gebraden moet worden, roep je de kok en die
regelt het voor je. Wanneer je klaar bent, loop je naar de
kassa, je vertelt wat je gegeten en gedronken hebt, en je
rekent af.
Bij de kok met het kale hoofd bestel ik een varkenshaasje
met friet en aan de man die me de sleutel gaf, vraag ik of hij
misschien ook wijn heeft. ‘Dat heb ik’, zegt hij trots, ‘wil je
een glas of een fles?’ Ik denk een fles, maar ik bestel een
glas. Alsof we een stilzwijgende afspraak hebben, komt hij
dat gelukkig zo om de tien minuten ongevraagd bijvullen
met de uitstekende Rioja die hij ergens voor mij vandaan
heeft getoverd. Wanneer ik de hoofdschotel nog een keer
bestel, is de fles inmiddels half leeg. Hij zet hem naast mijn
bord, zodat ik verder zelf in kan schenken.
Het wordt er allemaal erg gezellig van. Een dorpsjongetje
met een braniepet komt al voor de vierde keer wat
natgeregende munten overhandigen in ruil voor snoep, dat
hier ook verkocht wordt. Het is blijkbaar een soort
105