Mooie motorverhalen - Jos Lammers

en al helemaal niet hier blijven in deze Achterhoek die
maar van geen ophouden weet.
De kok van het Värdshus is ondertussen een echte Zweedse
lekkernij komen brengen: een gele bes, de utron, die
alleen in het noorden een paar weken per jaar in het wild
geplukt kan worden. Met zijn witte muts en dikke buik blijft
hij in blijde verwachting naast mij staan om te horen wat ik
er van vind. Lekker. ‘Heerlijk zelfs’, zeg ik. Gelukkig.
Glimlachend van trots op zijn land gaat hij terug naar zijn
keuken.
Ook de beheerder van de camping is trots op Zweden, al
komt hij zelf uit Boskoop of daaromtrent. De camping is van
de kerk, vertelt hij stralend. Baptisten zijn het en of ik wil of
niet laat hij me hun kapel zien. Het valt niet te ontkennen:
het is allemaal prachtig. Zacht gepenseelde schilderijen van
dansende mensen rond de meiboom, grasvelden met
voorjaarsbloemen, bomen vol bloesem en bijna
onopvallend ergens een Christus aan het kruis. Bloedend
uit al zijn wonden, maar temidden van al die zoetigheid zou
je het bijna over het hoofd zien. Daarna laat hij me de
douches zien die de kerk voor de campinggasten heeft
aangelegd, en het glanzend geboende houten eetzaaltje
waar ik morgen kan ontbijten. Ik hoef me alleen maar even
op te geven. En vijftig kronen te betalen, glimlacht hij,
overlopend van vriendelijkheid.
Ik krijg het nogal benauwd van dit Beloofde Baptistenland.
111