Mooie motorverhalen - Jos Lammers

allermooiste is dat er een wekkertje in zit. Ik vind hem
prachtig. Ik loop de winkel in en vraag of ik hem kan
bekijken. Ik heb een prima horloge, dus is dit nergens voor
nodig, maar ik kan het niet laten hem even vast te houden
en te vragen om het wekkertje te demonstreren. De meneer
van de winkel zet een dunne wijzer met een klein rood
puntje op het juiste tijdstip, trekt een zilverkleurig knopje
uit en door de winkel klinkt een vriendelijk piepje.
‘Ik heb eigenlijk geen horloge nodig’, probeer ik hem nog
mijn dilemma te schetsen, maar de man haalt alleen maar
even zijn schouders op. Alsof dat wat uit maakt. Hij heeft
gelijk. ‘Ik doe het’, zeg ik. ‘En ik wil hem graag meteen om.’
Hij stelt het bandje op maat.
Voor ik hem om doe, laat ik mijn oude horloge in een
papieren zakje glijden. Het was een dure. We hebben er
ooit twee van gekocht, een damesmodel voor haar en een
herenmodel voor mij. Om te laten zien dat we bij elkaar
hoorden.
Ik doe het nieuwe horloge om mijn pols. De band sluit met
een solide klik. Buiten kijk ik om de paar passen even hoe
laat het is en hoe hij staat.
Prima.
Jos Lammers, 1998
123