Mooie motorverhalen - Jos Lammers

heen, die wij slechts met heel veel moeite terug kunnen
krijgen. Soms lukt dat. Voor Michiel was een filmpje dat
vroeger op het NS-station Schiphol werd gedraaid zoiets.
Het ging nergens over. Op een van de zijwanden van het
station werd gewoon permanent een filmpje geprojecteerd
van een man die onder de douche stond. Stromend water,
natte haren, stralen over zijn gezicht, blazen om het niet in
zijn mond te krijgen. En dat telkens maar door. Altijd
wanneer we met de trein via Schiphol reden, wilde Michiel
uitstappen. ‘Even naar de douchende man kijken.’ Hij ging
dan op een bankje recht tegenover het beeld zitten en bleef
daar. Roerloos. Tot een half uur later de volgende trein
kwam en ik hem aanspoorde om nu echt door te reizen naar
huis. Voor Pirsig was knoeien aan zijn motorfiets blijkbaar
een manier om even alle vragen stil te zetten. Michiel keek
liever als een Boeddha naar een man onder een straal
stromend water. Dat heeft niets met kwaliteit te maken.
Behalve voor degene die het meemaakt. Die weet het, maar
kan het niet uitleggen. Verder dan wat gemompel over
contactpuntjes, carburateurs en pingelende geluiden komt
hij niet. Daar heeft Pirsig weer gelijk in.
Die middag is het de hoogste tijd om onze kleren te wassen,
besluit ik. In de wasruimte laat ik een wasbak vol heet water
lopen en maak daarin een lekker sopje met het poeder dat
ik in een plastic busje van een filmrolletje mee uit
Nederland heb genomen. Precies genoeg, dat had ik van
tevoren al bedacht. Ik haal onze T-shirts, sokken en
onderbroeken uit de plastic tas waar ik ze de afgelopen
182