Mooie motorverhalen - Jos Lammers

opgetast. In de winkel staan vrouwen met schorten voor, te
wachten op hun beurt en te kwebbelen in een
onverstaanbaar soort Frans.
“Ik heb meer van jou dan van Floor, hè?” vraagt Michiel
opeens.
“Ik geloof het wel”, zeg ik.
“Maar ook wel van Floor, hè?”
“Ja, natuurlijk”, zeg ik, “iedereen lijkt op zijn vader én zijn
moeder.”
“Ja”, zegt hij, “want als Floor vroeger ergens op vakantie
was, wilde ze er altijd blijven wonen. Dat heb ik ook.”
“Hier bijvoorbeeld?” vraag ik en maak een gebaar naar de
geurende bakkerswinkel en de straat met de kazen, de
computers en het terrasje.
“Ja”, zegt hij. “Toen ik met Floor vorig jaar in Griekenland
was wilde ik dat ook. Maar als je daar naar school gaat,
wordt je geslagen en zo. Toen wou ik het toch maar niet.”
“Deux croissants au chocolat”, zeg ik tegen de mevrouw. Ik
spreek het, volgens mij helemaal zoals het hoort en met de
bijbehorende Franse gebaren uit, maar moet mijn
bestelling evengoed als een malloot nog eens komen
aanwijzen. “Deux”, zeg ik en steek twee vingers in de lucht.
Ze doet ze in een zakje, dat we op straat meteen in een
prullenmand gooien. Met een sliert kruimels achter ons aan
lopen we terug naar de motorfiets.
Bij Sangatte, een klein kustplaatsje net onder Calais,
verlaten we de slingerweg langs de rotsen en stranden en
rijden we het binnenland in van het ‘parc national region du
148