Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Uiteraard rijden we eerst verkeerd, waarop we een zeer
Belgische mevrouw staande houden om haar te vragen waar
de camping Memling in Sint Kruis zich mag bevinden. En,
awel, het blijkt bijkans om de hoek te wezen. We rijden in
een buitenwijk van de stad tussen de woonhuizen door en ik
twijfel al ruimhartig aan de geestelijke vermogens van de
mevrouw langs de weg wanneer we tussen de bomen een
paar tenten en een houten trekkershut zien staan. Uit een
witgekalkt gebouwtje omarmt ons de lucht van
versgebakken frieten. Binnen is de mevrouw die daarbij
hoort. Loshangend piekig haar, ronde wangen en een
betoverende glimlach die ze ondersteunt met veel meer
zachte klanken dan nodig zijn om mij vloeibaar over de
drempel te laten lopen. Heeft zij niet dringend een handige
man nodig om die patattekes eens fijn op te schudden en de
klanten in haar barretje van bier te voorzien?
“Weet je wel zeker dat je hier geboekt hebt?” vraagt
Michiel, terwijl hij uit het raam van het witte cafeetje, annex
campingkantoortje, naar buiten kijkt. “Er staat bijna
niemand.”
Onder de bomen staan hier en daar wat kleine tentjes en
een enkele caravan. Het houten huisje dat we vanaf de weg
al zagen, is de enige trekkershut. Verder bestaat de
camping uit een nostalgisch gestuced toiletgebouwtje, een
grasveldje met een doormidden gebroken schommel, een
paar grote, ruisende bomen, een brandende zon en het café
waar ik de eigenaresse sta aan te gapen. Een mooiere
camping kan ik me niet voorstellen. Michiel wel.
186