Mooie motorverhalen - Jos Lammers

loemetjesvriendelijkheid hangt me eigenlijk danig de keel
uit. Zo’n terugtocht valt niet mee. Nog zo’n 2.500 kilometer
te gaan, schat ik.
18.50 uur
Het eten is uitstekend in het ‘Värdshus’ in het plaatsje Öja,
een kilometer of tien ten zuidoosten van Mora. De tent staat
hier op een camping op loopafstand, waar ik eigenlijk
helemaal toevallig terechtkwam op het moment dat ik dacht
eerst maar eens een hapje te gaan eten. Daarvoor was ik
wezen kijken bij een camping in Orsa, net boven het grote
Siljan-meer. Er gebeurde precies hetzelfde als die keer
toen we hier met zijn allen waren. Nog voor ik de ingang
van de camping helemaal bereikt had, zei ik al ‘oh, nee’. En
meteen wist ik weer dat we toen bij precies dezelfde
camping precies zo hadden gereageerd. Hij is zo’n groot,
luxe gedoe met onder de naam een rijtje sterren, en overal
bungalowtenten en bikinidames met getaand bruin vel. Het
soort camping waar ik niet wil wezen. In dat opzicht is er
blijkbaar niet veel veranderd. De camping waar ik nu sta is
klein en vriendelijk, met als enige nadeel dat het leidende
echtpaar Nederlands is en erg praatgraag.
Het weer is eindelijk een beetje opgeknapt. Er schijnt nu in
de avond zelfs een echt zonnetje over de bemoste stenen en
het schilderachtige meertje. Het is ongetwijfeld erg mooi,
maar ik begin er een beetje doorheen te raken. Ik ben moe.
Ik wil eigenlijk niets meer. Niet verder gaan, niet thuis zijn
110