Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Riga – Tartu: kijken waar je heen wilt!
Vanuit Riga rijden we schuin naar het oosten om via het dal
van de Gaula-rivier de grens met Estland en het
‘berggebied’ in het zuiden daarvan te bereiken. De tocht
door het dal begint aanvankelijk met droog weer, maar de
ongeplaveide wegen zijn ondertussen echte modderpaden
geworden, waar autobanden lange series hobbels in
hebben achtergelaten. Een vlak spoor is op sommige
stukken niet meer te vinden, zodat we door elkaar geschud
worden en onze stadsbanden telkens hun grip verliezen.
We blijven overeind, maar het gas een beetje constant en je
nieren op hun plaats houden, valt niet mee. Wanneer
midden in een bosgebied vol glibberige hellingen ook nog
een inktzwarte onweersbui boven ons hoofd losbarst, is het
‘blíjven kíjken waar je héén wilt’ dringend nodig als mantra
om de boel niet te laten schieten. Wanneer we na een
kilometer of tien eindelijk weer asfalt onder onze banden
hebben, roepen we tegen de stortbui in wat
onverstaanbaars naar elkaar om te vieren dat het gelukt is,
en rijden we door naar onze laatste Baltische grens.
Ook deze levert geen noemenswaardige problemen op,
behalve dat alles weer uitgebreid wordt gecontroleerd, tot
dit keer de framenummers op onze motorfietsen aan toe.
Wanneer de douaniers tevreden zijn, rijden we de
‘Estlandse Alpen’ binnen, zoals ze het hier zelf noemen. Dat
is een tikje overtrokken, maar er zijn skihellingen, veel
230