Mooie motorverhalen - Jos Lammers

dat dat in groten getale gebeurt. Van de verlatenheid die
me een voorraad koekjes en drinken in deed slaan, is
inmiddels geen sprake meer. Sinds Trondheim is het
filerijden, in beide richtingen. Veel Noren en Duitsers en
beide rijden graag met flink materieel. Campers, 4 wheeldrives,
stationcars met windtunnelbakken op het dak,
vrachtwagens en air conditioned touringcars, waarvan tot
mijn schrik een flink aantal iets met ‘Nordkapp’ op zijn
flanken heeft staan. Die zijn hier op de E6 om te blijven.
Met de motor kan ik af en toe van gaten in de file
gebruikmaken om tussen wat plukken door te zigzaggen.
Maar ik had het me toch iets anders voorgesteld, met
beelden van een enkele Lap, die blij was eindelijk een
ander mens te zien. Dit is even slikken. En niet alleen voor
mij, blijkbaar. Waar we de afgelopen honderden kilometers
als motorrijders zo uitbundig naar elkaar zwaaiden dat het
bijna uitliep op handjeklap op de middenstreep, gaat hier
alleen nog een schuchter vingertje van het stuur. De enige
troost is de Noorse ruimdenkendheid wat inhalen betreft.
Als je er langs wilt met de motor, gaan ze desnoods met
twee wielen in de berm rijden om je er door te laten.
14.34 uur
Ten noorden van Trondheim ontdek ik dat Noorwegen niet
alleen zijn files, maar ook zijn lelijke plekken heeft. Het
heeft te maken met steen en staal, de verwerking daarvan
en de lelijkheid die ze daar omheen organiseren. Kale
41