Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Ik zet de motorfiets daar wel gewoon neer en leg het houten
plankje onder de zijstandaard.
“Hebben jullie zin in barbecuen?” roept mijn moeder door
een raam van de hut dat ze van binnenuit met een zwaai
opengooit alsof de voorjaarschoonmaak gaat beginnen.
Michiel en ik kunnen onder alle goede zorgen niet zo snel
de juiste woorden vinden. Wat ook niet echt nodig is. “Nou,
zei ik het niet?” roept ze al naar mijn vader die met twee
koffers het graspaadje opkomt. Ik zie dat hij nog steeds
dezelfde witte hemdjes draagt als vroeger, maar het aantal
grijze haren dat er bovenuit steekt, lijkt minder.
“Dat dacht ik wel, dat ze daar zin in zouden hebben.”
“Maar ik heb geen vlees of zo”, zeg ik.
“Hebben we allemaal bij ons”, jubelt ze door het volgende
raam. “Gemarineerde kip, heb ik speciaal voor jullie bij
Haverkotte gehaald. Hij vroeg nog hoe het nu met je ging.
En van die kleine hamburgertjes. Die maakt hij speciaal
voor de barbecue, daar was je vroeger ook zo gek op, dat
weet je toch nog wel? Zijn dochter is trouwens met een van
de Smitjes getrouwd. Ze wonen daar in de nieuwbouw over
het spoor, je weet wel, waar vroeger de begraafplaats was.”
“Met Fransje Smit?”, vraag ik, maar ze hoort het niet..
“Zo jongens, kom nu eerst maar eens lekker zitten”, zegt ze
terwijl ze met een dienblad vol broodjes uit de trekkershut
komt. “Heb je de barbecue uit de auto gehaald?” vraagt ze
aan mijn vader.
“Ja, nee, ik heb hem hier al. Maar dat wordt niks, dat kan ik
je nu al vertellen.”
“Hè, toe nou toch”, zegt mijn moeder.
204