Mooie motorverhalen - Jos Lammers

asfalt. Ik zoek naar iemand om erover te vertellen, maar het
land is leeg.
13.26 uur
Bensin en pølse. Ongeveer vijfenzeventig kilometer terug
zag ik in Alta voor het eerst een bord met ‘Nordkapp’ er op.
Nog 219 kilometer. Ik wil er nu echt komen, de wegen
kunnen me niet recht genoeg zijn. Ik word daarin op mijn
wenken bediend, want ruim een uur lang rijd ik over een
kale hoogvlakte, waar de weg als een lange zwarte streep
doorheen getrokken is. Tientallen kilometers lang zie ik
hem als een liniaal voor me uit liggen, hier en daar een
beetje golvend. De glooiingen zijn net diep genoeg om er
een auto uit te voorschijn te laten komen. Maar dat gebeurt
niet. Hier is niemand. Over het gletsjerijs waait een
vrieswind die ik, ondanks het zonnetje, door mijn
motorkleren heen voel. De maximum snelheid is negentig
kilometer per uur. Zowat elke vijf kilometer staat er een
bord om er aan te herinneren, maar wie last moet hebben
van een streepje meer, is mij niet duidelijk.
15.05 uur
Wachten op de boot naar het laatste eiland, waar de
Noordkaap op het uiterste puntje ligt. Het is druk. Met de
motor kun je altijd mee, maar van de auto’s in de rij zullen
er flink wat moeten wachten op de volgende boot, die over
anderhalf uur komt. Mijn opgetogenheid over mijn
57