Mooie motorverhalen - Jos Lammers

elkaar. Daarna leg ik de mobiele telefoon aan het
stopcontact om op te laden. Van Mirjam en Michiel nog
steeds geen enkel bericht.
Na het douchen vraag ik aan het jeugdherbergmeisje of ik
mijn kleren ergens kan wassen. Ze wordt steeds aardiger
en loopt met me mee om alles aan te wijzen en vervolgens
ook voor me te doen omdat ik de Zweedse
gebruiksaanwijzing van de wasmachine niet onder de knie
kan krijgen. En al helemaal niet hoe het met al die zilveren
en koperen munten zit. Ze lacht om me en raakt mijn arm
even aan wanneer ze de munten en het poeder voor me in
de machine stopt. Het liefst zou ik hier in het washok van de
jeugdherberg met haar willen trouwen en daarna samen op
de motor de wijde wereld ingaan. ‘Thank you very much’,
zeg ik nog maar eens.
Ik neem de kaart van Scandinavië mee naar de eetzaal om
tijdens het eten te bekijken hoe ik verder zal rijden. Ik merk
dat ik allerlei routes tegen elkaar afweeg, die één ding
gemeenschappelijk hebben: ze vermijden alle plekken in
Zweden waar ik vroeger samen met haar ben geweest.
Maar evengoed moet ik er aan denken.
21.05 uur
Het restaurant blijkt een soort buurttrefpunt te zijn,
compleet met dronken Zweden en luide accordeonmuziek.
Op een Zweedse rugzakdame na, laten de
84