Mooie motorverhalen - Jos Lammers

13. Mug in je keel
Twee dagen later pakken we alles weer op de motorfiets.
De bal die ik voor Michiel gekocht heb, kunnen we niet
meenemen. Een licht verbaasde buurman in glimmend
trainingspak krijgt hem. Daarna rijden we langs een kanaal
in noordoostelijke richting, parallel aan de kust. Ik vind het
plezierig om weer op de weg te zitten en te voelen aan de
manier waarop Michiel mij vasthoudt, geldt dat voor hem
ook. Ook al is het Vlaamse land plat en winderig, we rijden
tenminste. We horen niet bij die dorpen met geboende
keitjes en gesloten café’s, we rijden er op onze motorfiets
doorheen. Eerst aan de stille kant van het kanaal, daarna
aan de andere oever. Waar overigens nauwelijks meer
verkeer rijdt dan aan de stille kant.
Het kanaal had ook in Nederland kunnen liggen, maar de
dorpen niet. De huizen zijn van grijze, ruwe steen, de ramen
hebben houten luiken en de kinderen starende ogen. In het
dorpje Snaaskerke steken twee daarvan in een hobbelig
straatje opeens vlak voor ons voorwiel de straat over. Zelfs
zonder ons daarbij aan te kijken. Ik rem uit volle macht en
stuur, als ik merk dat ik het met de remmen niet haal, in een
snelle boog om de kinderen heen. Ik heb het wel eens
geoefend op een cursus van een motoragent, maar nog
nooit in praktijk gebracht. Ik weet dat het gebeurd is, maar
besef nauwelijks wat ik gedaan heb.
“Dat scheelde niet veel”, roep ik naar achteren. We rijden
een pleintje op van dezelfde hobbelige keien als in het
184