Mooie motorverhalen - Jos Lammers

van kölvløstøf. Vervolgens pakt hij een flesje dat al twee
jaar over zijn verstrijkingsdatum heen is en waarvan de
inhoud eigenlijk in een tractor thuishoort. Ik weet dat het
fout zit, maar ik blijf evengoed vriendelijk lachen en betaal
de astronomische rekening. Het geld propt hij gniffelend in
het borstzakje van zijn vettige overal. Ik heb geen andere
keus dan het er op te wagen. Waarna enkele kilometers
verderop mijn K100 onder luid gekraak van vastlopende
tandwielen tot stilstand komt.
‘Zie je het ergens weglekken?’ vraagt de monteur uit
Leidschendam. Nou, nee. ‘Hoe snel daalt het peil?’ Tja,
eigenlijk weet ik niet eens zeker óf het wel daalt, besef ik
nu. Hij raadt me aan me er verder geen zorgen over te
maken en als de nood aan de man komt iedere willekeurige
koelvloeistof te gebruiken die ik krijgen kan. Zoiets als die
Zweedse monteur dus, maar ik hoor het toch liever van een
vertrouwde stem uit Nederland.
14.34 uur
De weg langs de oostkust van Zweden is de droom van
iedereen die op wil schieten: rustig, breed, recht en goed
onderhouden. Ik vind er niets aan. Na het ongeregelde
boeltje in Noorwegen is het me allemaal wat te keurig. De
zee, waar ik graag langsrijd, is nergens te zien. Bovendien
hoef ik helemaal niet op te schieten want ik heb tijd genoeg.
Ik wil zelfs helemaal niet opschieten, want wat ik zou
moeten doen wanneer er niet gereden hoeft te worden,
90