Mooie motorverhalen - Jos Lammers

De rit terug naar de camping is mooier dan de Noordkaap
zelf. Een dun laagje mos is de enige begroeiing en alle
vormen van het land zijn afgeslepen tot de ronde ledematen
van een diepzeemonster. Hier en daar staat een camper of
een tentje tussen de kale stenen. Eenzaamheid is hier geen
gevoel, maar een landschap. Op de enige weg die over het
eiland loopt, hebben de rendieren voorrang, vinden ze zelf.
Ze draaien hun hoofd met stoffig gewei alleen naar je toe
om te zien of jij er soms anders over dacht.
Ik stop langs de weg. Ondanks alle toeristen die hier door
de boot naartoe zijn gebracht, is het volkomen stil. Er hangt
een mistige sfeer tussen de afgeronde heuvels die even
verderop beginnen. De enige manier om er te komen is de
looproute volgen die vanaf de weg met bergjes stenen is
aangeven. Iedere wandelaar draagt zijn steentje bij om
deze markeringen in stand te houden. Halverwege de weg
en de heuvels staan op de kale vlakte een paar grotere
stukken steen recht overeind, ooit door iemand als een
soort gedenkteken neergezet. Wie hier komt, verlangt naar
een gebaar. Ik maak met de vizierreiniger een plekje
schoon op de kuip van de motor. Uit mijn tanktas haal ik de
sticker die ik in de souvenirwinkel heb gekocht. Een
blauwe zee, een zwarte rots en de zon die vanuit het
noorden gouden glitters op de golven maakt. ‘Nordkapp
71°10'21''’ staat erboven. Ik plak hem recht onder het
blauwwitte BMW-logo. Heiligschennis, onder normale
omstandigheden.
62