Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Léon
Het is zo’n dag dat ’s avonds de sokken stijf staan van het
zweet en de motorlaarzen verplicht het balkon op moeten.
Wat we hier in Léon ook hebben. Met rode tegeltjes op de
vloer, krullen van gietijzer bij wijze van hek en verder
voornamelijk touwtjes om het geheel bij elkaar te houden.
We wonen aan het mooiste pleintje van deze
schilderachtige, oude stad in wat ongetwijfeld het meest
vervallen pensionnetje van Spanje is.
Vanochtend verlieten we Portugal en sindsdien volgen we
opnieuw de pelgrimsroute die naar Santiago leidt, maar nu
in omgekeerde richting en een wat zuidelijkere variant dan
op de heenweg. De route voert ons door een verlaten land,
met bochten die precies goed zijn en een lauwwarme wind
die over de vlakte van rode aarde blaast.
Wanneer we eind van de middag Léon bereiken en zien hoe
mooi het is, besluiten we een dag rust te nemen om onze
kleren te wassen en de stad te bekijken. We kiezen een
pensionnetje dat de planet zowel aanbeveelt vanwege zijn
sfeer en locatie, als voor waarschuwt vanwege zijn
onderkomen staat. Beide blijken te kloppen. Ons Romeo en
Julia balkonnetje hangt boven een plein dat vroeger
wellicht dienst deed voor stierengevechten. De ruimte is er
nog steeds, omzoomd door pastelkleurige panden die vol
hangen met bloemen en net zulke balkonnetjes als wij
hebben. De grote open ruimte, belegd met gladde, grijze
259