Mooie motorverhalen - Jos Lammers

waren helemaal geen stuga’s op deze camping. Ze moesten
nog gebouwd worden, vertelde hij behulpzaam. Volgend
voorjaar zouden ze zeker klaar zijn. Ik vroeg of er nog
ergens anders een camping was. Die was er niet. En of er
een benzinestation was. Dat was er wel, knikte hij blij, maar
helaas vandaag gesloten. ‘Ah, ja’, zei ik. ‘Maar er is wel een
hotel’, vertelde de jongen. Inmiddels wilde hij erg graag
iets voor me doen. Als het echt nodig was, kon hij ook nog
wel ergens benzine voor me te pakken krijgen, bood hij
aan. Ik koos voor het hotel. Vooral toen ik zo in zijn warme,
droge kantoor stond, merkte ik dat ik eigenlijk niet meer
verder wilde. ‘Als het maar niet te duur is’, zei ik. Maar dat
was het niet, verzekerde hij me.
Terug op het modderpaadje volgde ik de route die hij me
gewezen had. Erg ingewikkeld was het niet. Het dorp
bestaat uit twee straten, die haaks op elkaar staan. Het hotel
is op de kruising. Ik parkeerde de motor en liep naar
binnen. Na een paar keer bellen ging de deur van de
keuken open en een man van een jaar of vijftig kwam naar
me toe. ‘U bent erg nat’, constateerde hij en glimlachte
zoals oudere homomannen dat wel vaker naar mij doen. De
prijs van de kamer kon me eigenlijk niet meer zoveel
schelen. Achter hem zag ik nog een tweede man van
ongeveer dezelfde leeftijd, met een glimmend kaal hoofd,
die achter een grote bakplaat vlees stond klaar te maken.
‘Ik wil hier slapen’, zei ik, ‘en eten.’ De man die uit de
keuken was gekomen, pakte een sleutel en liep met me
mee.
102