Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Dresden: fijne jongens, die geallieerden
We vertrekken om vier uur ’s morgens voor de eerste 800
kilometer naar Dresden. Niet de kortste weg naar de
Baltische Staten, maar we willen op de heenweg Dresden,
Praag en Zuid-Polen zien. We rijden vlot over de lege
snelwegen, tot in de Achterhoek een dikke mist ons dwingt
het kalmer aan te doen en uiteindelijk af te stappen om
warmere kleren aan te trekken. Bij een zomers vertrek, met
nachttemperaturen flink boven de vijftien graden, reken je
er niet op dat het zo koud kan worden en wanneer een paar
uur later de zon doorbreekt, moet alles snel in omgekeerde
volgorde worden afgestroopt om geen plasjes zweet in je
laarzen te krijgen. Tegen die tijd komt in Duitsland ook het
autobahnverkeer op gang. En op snelheid. Het is niet echt
druk op de route via Hannover, met gevolg dat de
Mercedessen en BMW’s je met onbegrijpelijke snelheden
om de oren vliegen. Wij rijden toch ook stevig door, maar
worden evengoed ‘voor straf’ meerdere keren scherp
afgesneden, met nog even een opgestoken middelvinger
als extra uitleg. Wie zich onder de 180 kilometer per uur op
de linkerbaan durft te begeven om een vrachtwagen in te
halen, vraagt er om. Toch?
Dankzij internet hebben we voor de overnachting in
Dresden niet alleen een hotel geboekt, maar ook een
complete routebeschrijving door de stad uitgedraaid. Als
luxe-aanloopje voor de grote chaos, waar we voor daarna
209