Mooie motorverhalen - Jos Lammers

San Sebastian
De volgende dag rijden we naar San Sebastian. De
bakermat van de tapas en dat is te merken. In elk café staan
op de bar onwaarschijnlijke hoeveelheden kleine broodjes
met Spaanse ham, ansjovisjes samen met een olijf aan een
stokje gespiest, stukjes stokbrood met eiersalade en een
flinke roze garnaal, grote champignons gevuld met
fijngestampte uitjes en knoflook, stukjes chorizoworst en
allerlei andere hapjes waarvan we de ingrediënten niet zo
snel thuis kunnen brengen. De witte wijn die we er in
bedauwde glazen bij krijgen, kost nauwelijks meer dan een
glas water. Wat een land.
Voor het zover was, reden we ’s morgens eerst via het rode
land van de Rioja naar Pamplona. Het was daar zo mooi en
de weg zo lekker bochtig, dat we er ruzie van kregen. Ik
rijd graag een beetje door, zeker als er fijne bochten zijn
met van die blauwe snelheidsbordjes erbij die niet meer
dan een vriendelijke aanbeveling zijn. Ondertussen geniet
ik heus wel. Ik roep zelfs regelmatig ‘wauw’ in mijn helm,
zoals bij een dorp dat bij het ronden van een bocht opeens
als uit de grond getild voor me staat. Janny vindt dat ook
prachtig en wil dus langzaam rijden, stilstaan, foto’s maken
en ‘wauw’ zeggen zonder helm op. Dat probeerde ze ook
met lichtsignalen, toeteren en zwaaiende armen duidelijk te
maken. Maar toen was ik al tien bochten verder. Waarna ik
natuurlijk netjes stopte, maar op een of andere manier
voldeed dat toen niet meer.
239