Mooie motorverhalen - Jos Lammers

15. Opa en oma
De volgende morgen sta ik om acht uur op. Het is al warm in
ons houten hutje. Ik haal verse broodjes bij de bakker op de
camping en laat Michiel nog even doorslapen terwijl ik
zoveel als mogelijk van onze spullen vast inpak en op de
motorfiets bindt. Daarna smeer ik pindakaas, waarvan we al
veertien dagen een pot met ons meevoeren, op twee
broodjes en maak Michiel voorzichtig wakker. Niet dat het
veel uitmaakt. Opstaan op commando is niet zijn favoriete
bezigheid.
“Bruut”, zegt hij wanneer ik hem voor de derde keer
zachtjes wakker schudt. “Waarom kunnen we niet gewoon
blijven slapen? We hebben toch vakantie?”
“Vanmiddag hebben we met opa en oma afgesproken. Je
weet hoe ze zijn.” Zelf rijden ze altijd stipt op de
afgesproken tijd de straat in. Michiel en ik verdenken ze er
wel eens van dat ze om de hoek staan te wachten tot de
wijzers van hun horloge in het afgesproken tijdsstip vallen.
“Ze houden niet zo van te laat komen”, leg ik Michiel nog
even ten overvloede uit.
Grommend kruipt hij uit zijn slaapzak, plukjes zweterig haar
plakken tegen zijn voorhoofd.
“Moet je je nog wassen?” vraag ik.
“Ik ben gisteren toch in de zee geweest”, mompelt hij en
schuift in zijn pyjama aan de picknicktafel, waar de
broodjes in de zon staan te wachten. Bij het oprollen van zijn
slaapzak, duw ik een zoete slaapgeur naar buiten.
198