Mooie motorverhalen - Jos Lammers

6. Strobedden en berenvellen
De volgende morgen besteedt Michiel veel tijd aan het
leegstorten en weer inpakken van zijn kledingtas. De
schoudertas die precies in een motorkoffer past, staat op
zijn bed. Al zijn kleren liggen op een hoop ernaast. Eén
voor één neemt hij ze in zijn hand, maakt er een keurig
propje van, kijkt peinzend rond in zijn tas op zoek naar het
goede plekje en duwt de sok, onderbroek of het T-shirtje
op de plaats waar die hoort. Wanneer hij na een half uur
wikken, wegen en inpakken klaar is, zet hij de tas bij de
deur. Klaar om te vertrekken.
“Gaan we eten?” vraagt hij opgewekt.
Voor het inpakken was hij nauwelijks aanspreekbaar.
Zwetend lag hij in zijn lakens geklemd toen ik hem om acht
uur wakker probeerde te maken. Hij deed even zijn ogen
open, maar zakte meteen daarna weer weg. Trieste trekken
flikkerden rond zijn mondhoeken, met af en toe het begin
van een angstig lachje. Ik aaide hem door zijn haren en liet
hem nog maar even slapen terwijl ik zelf onder de douche
stond en mijn spullen inpakte. Ik legde onze motorpakken,
helmen en handschoenen klaar en maakte hem nog een
keer wakker. Toen ging het beter. Hij veegde wat zweet van
zijn bovenlip en ging met en bleek gezicht overeind zitten.
“Naar gedroomd?” vroeg ik.
In plaats van te antwoorden staarde hij naar een punt
ergens achter me op de muur. Beetje voorover gebogen op
het bed, smalle schouders naar beneden. Ik zette zijn tas
naast hem op het bed.
141