Mooie motorverhalen - Jos Lammers

ontmoeting met een rendier heb ik wat moeten temperen.
Hele kuddes stonden er het laatste uur op de weg en ze
waren beslist niet van plan opzij te gaan. Een slalom langs
ruige vachten en bergen keutels is het enige dat er op zit.
De rendieren en de omgeving hier hoog in het noorden
vormen samen een indrukwekkend geheel. Niet lieflijk,
maar aangrijpend. Een land dat voelt als een terugtocht
naar vergeten herinneringen. De rit er doorheen was
ongelooflijk. Stukken kaal toendraland, met een
ongenadige bodem en eeuwig bevroren sneeuw. Dan weer
onderaan een bemoste berghelling, vlak langs de oneindig
koude en diepe oceaan. Een ziltige wind blies mijn vizier
binnen. Op de achtergrond lagen mistige heuvels, als
walvisruggen in het water. Tranen.
Ik vertel mijn ontroering aan een Duitse motorrijder, die op
een soort scooterachtige Honda, keurig van kleding en
kapsel, vanuit Hamburg is gekomen en ook op de boot
wacht. Maar veel begrijpt hij er niet van. Je moet er
doorheen, wat hem betreft, maar dat iemand ‘die Höhe
gerne hat’, wil er bij hem niet in.
De bootreis duurt bijna en uur. Veel langer dan ik gedacht
had. Onderweg doemen alleen nog maar diezelfde
walvisruggen op die er vanaf het land zo geheimzinnig
uitzien. Van dichtbij eigenlijk nog meer en het feit dat er
een uur varen zit tussen deze kale stukken maanlandschap
in de oceaan en het vasteland, doet me een aantal keren op
58