Mooie motorverhalen - Jos Lammers

tinten.
Ik drink graag koffie. Zo graag, dat ik eigenlijk overal wel
koffie drink. Dat is niet altijd een succes, maar het is koffie
en dat maakt meestal een hoop goed. Dit keer niet. Ik
probeer een klein slokje en weet meteen dat ik hier zo snel
mogelijk vanaf wil. Terwijl ik zit te bedenken hoe ik dat
moet aanpakken, bijt ik door het taaie velletje van mijn
pølse. Niet dat gastvrijheid hier een erg belangrijk item lijkt
te zijn, maar misschien juist daarom krijg ik de neiging met
enige voorzichtigheid met mijn gastheren om te gaan. Ik eet
verder van mijn worstje. Als ik buiten, alleen en in de vrije
lucht had gezeten, had ik dat ook weggegooid. Nu voelt het
als onvermijdelijk om in ieder geval iets duidelijk zichtbaar
op te maken. Ondertussen breng ik af en toe het koffiekopje
een beetje gehaast naar mijn mond en kijk ik op mijn
horloge. Half staande eet ik het laatste stukje worst en
terwijl ik nog een paar keer de bewegingen maak van
iemand die in haast zijn koffie drinkt, loop ik terug naar de
aanrecht. Als een keurige gast laat ik daar de kraan even
doorlopen en spoel daarna mijn kopje zorgvuldig om. De
Samen mompelen iets, maar ik neem aan dat dat niet over
de koffie gaat die ik, in één vloeiende afwasbeweging, eerst
in de gootsteen heb laten weglopen. Ik knik vriendelijk
naar ze, pak mijn helm, steek mijn hand op en loop terug
naar mijn motor.
Het regent nog steeds. Voor ik het winkeltje uitstapte, heb
ik niet alleen mijn helm opgezet, maar ook mijn vizier
73