Mooie motorverhalen - Jos Lammers

een route aan die, wanneer we hem op de motor proberen
te rijden, al na de tweede bocht tussen tientallen
vuilcontainers eindigt die als grafzerken bij elkaar staan.
Wanneer we voor de derde keer aan dezelfde rondrit
dreigen te beginnen, zet ik de motorfiets in het gras en loop
ik terug naar de balie voor nieuwe aanwijzingen.
“Ah wel, ja, dat is te zeggen nee, het klopt toch wel
degelijk. Ik heb u gezegd dattu hier bij den eersten rij
containers enen scherpen bocht naar rechts moette nemen
en direct daarna enen flauwe bocht naar links met denen
route mee en dan na het zesde contingent kampeerplaatsen
direct na denen tweesprong de derden afslag van denen
rotonde en dan pas, als u in het geheel niet meer verder
kunt, exact, gelijk u zegt, bij het hek, daar neemt u het
meest linkse pad dat u dan recht naar uwen recreatieverblijf
zal leiden.”
“Aha.”
De trekkershut ligt vlak naast een kunstmatig meer. Het
water is grijs en het waait er hard. We arriveren er
uiteindelijk door een keer of vier kampeerders die met
glimmende rode buiken voor hun caravan zitten om raad te
vragen en tenslotte met de motorfiets maar gewoon dwars
over het speelveld te rijden. Wanneer we de deur
openmaken, komt ons een duffe lucht tegemoet van hout en
textiel dat lange tijd wel vocht, maar geen frisse lucht heeft
gekregen. In de hut is een houten tafel aan de zijwand
bevestigd. Er omheen staan vier plastic stoelen zoals je die
in de mindere bedrijfskantine aantreft. Op een eveneens
174