Mooie motorverhalen - Jos Lammers

van de weg.”
“Ik zag daar een paadje”, roept hij vanonder zijn
opengeklapte vizier.
“O?”
We rijden nog weer een keer de straat door, heel langzaam.
We zitten nu allebei zowat dwars in het zadel om het
zijweggetje niet te missen.
“Daar!” wijst Michiel.
Langs de weg staat een hoge, groene heg, die op de plek
die Michiel aanwijst een gat vertoont.
“Verdomd”, zeg ik.
Ik stuur scherp naar rechts en draai door het gat in de heg
een pad in dat bedekt is met grint en dennennaalden. De
heg gaat eerst nog een stuk met het pad mee, tot het met
een bocht naar rechts opeens uitloopt op een grote open
ruimte. Links daarvan zie ik een grasgazon met een vijver,
aan de rechterkant een klein kasteeltje. De grijze stenen
zijn gebarsten en de houten luiken voor de ramen hangen
scheef in hun scharnieren. Maar het is een kasteeltje,
compleet met een bordes van verweerde steen, aan beide
kanten bekroond met een kelkvormige bloembak met
geraniums. Naast het kasteeltje is een bijgebouw,
waarschijnlijk een vroeger koetshuis. Daarnaast hangt een
bord: camping - piscine - restaurant. Ik kan het niet zo goed
geloven. Ik houd de motorfiets flink aan het gas om in het
grint niet onderuit te glippen en parkeer hem aan de rand
van het grasgazon. Uit mijn tanktas haal ik het slimme
houten plankje dat ik voor dit soort gelegenheden altijd bij
me heb. Er zijn weinig vindingen waar ik zo om uitgelachen
154