Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Na de koffie en chocola lopen we de straat die zowel
doorgaande route als centrum is op en neer om te zien wat
voor winkels er zijn. Michiel loopt een beetje te sloffen op
zijn motorlaarzen, maar halverwege staat hij plotseling stil.
Computers. Aandachtig bekijkt hij de figuren die bij wijze
van demonstratie op de uitgestalde beeldschermen
trampoline-achtige sprongen maken.
“Is dat ook oud spul?” vraag ik.
“Nee”, zegt hij, zonder zijn ogen van de etalage af te
wenden. “Dat is Delta Force two. Mogen we even naar
binnen?”
We lopen de zaak in, waar een paar kinderen onderuit
gezakt achter een toetsenbord zitten. Hun vingers gaan als
schichtige muizen tekeer. Michiel kijkt naar wat een Frans
jongetje van rond zijn leeftijd presteert.
“Is hij goed?” vraag ik.
“Nèèh. Level twee. Makkie.”
“Ken je dat spel?”
Hij kijkt me een beetje meewarig aan. “Natuurlijk, Jos. Dat
is Tiberian Sun, dat kent iederéén.”
“Ah.”
Een minuutje of tien later lopen we weer op straat, terug
naar waar we de motorfiets hebben geparkeerd. Aan de
schaduwkant, want het is alweer behoorlijk warm aan het
worden. De bakkerswinkel waar we langs lopen ruikt naar
verse croissantjes en stokbroden.
“Nemen we er eentje?” stel ik voor en wijs op de etalage
waar chocoladecroissantjes in een piramidevorm liggen
147