Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Wanneer we allebei klaar zijn met eten, pak ik de laatste
spullen op de motor en rijden we naar Breskens om op een
terrasje koffie te drinken. In het stadje is het al druk. Veel
motorrijders, wachtend op de boot naar Vlissingen. We
rijden een paar rondjes en kiezen het café waar de meeste
motorfietsen voor de deur staan. Zoals iedere motorrijder,
loopt ook Michiel met zijn helm losjes bij de riem even
langs de geparkeerde voertuigen van de anderen. Hij kijkt
naar de cilinders, sturen en chroom. Na de inspectie lopen
Michiel en ik het terrasje op en knikken hier en daar wat
groeten naar de eigenaren van alle geparkeerd cc’s. De
koffie smaakt Nederlands. Niet te slap, niet te sterk. In
België en Frankrijk was het meestal één van de twee.
“Slimme jongens, die Zeeuwen”, zegt Michiel wanneer hij
ziet dat de ober Nederlands, Belgisch en Duits geld in zijn
portemonnee heeft, om zijn belangrijkste klantensoorten
met hun eigen geld te kunnen bedienen. Wanneer steeds
meer mensen opstaan en met hun motorfiets richting
veerboot rijden, besluiten we dat het blijkbaar tijd is om te
gaan. Behalve de boot en de cafés voor de mensen die op
de boot wachten, lijkt er in Breskens niet veel te gebeuren.
In ieder geval niet op zondagmorgen. Klinkerpleintjes vol
verlatenheid. IJzeren rolluiken voor de plaatselijke Hema en
Blokker. We rijden via een hellende kade naar een grote,
witte veerboot, die eruit ziet alsof hij naar Engeland of nog
verder zou willen. We rijden de motorfiets over ijzeren
platen het dek op en zetten hem op de zijstandaard. Michiel
en ik leunen over de reling. Water onderbreekt niet alleen
land maar ook bezigheden. Mensen fotograferen elkaar,
199