Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Mazurië: van spookbeeld naar werkelijkheid
Volgens de lonely planet is de grensovergang tussen Polen
en Litouwen in het beste geval een ‘hassle’, dus we
besluiten om eerst een dag op ons gemak door het Poolse
merengebied te toeren, vlakbij de grens te overnachten en
de volgende dag fris en vroeg de oversteek te wagen. Van
het toeren door Mazurië krijgen we in ieder geval geen
spijt. Het gebied is zo’n zelfde vacuüm van menselijke
activiteiten dat je bij ons in het noorden als voorbode van
de waddenzee aantreft. Ook daar lijkt het gewone leven
zich te hebben teruggetrokken en plaats te hebben
gemaakt voor wind, wolken en eenzame wegen. Hier, vlak
langs de Russische grens die Stalin na de oorlog met en
liniaal over de landkaart heeft getrokken, ervaren we
hetzelfde. Mensen houden het gebied voor gezien, alleen
de ooievaars bouwen hun nesten aan beide kanten van de
grens. En vliegen soms hele stukken met ons mee.
De verlatenheid blijkt voor mij ook voedsel voor de toch
niet helemaal weggepoetste spookbeelden van berovingen
en ander kwaad. Vooral wanneer een aftandse Audi 100 vol
kaalgeschoren Polen ons enige tijd blijft volgen, in plaats
van zoals we gewend zijn bij de eerste gelegenheid voorbij
te scheuren, zie ik het al helemaal voor me. Klemgereden
bij een bospad, worden we van goederen en eerbaarheid
beroofd en moeten we op onze sokken naar het
eerstvolgende dorp lopen. Als dat nog kan.
220