Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Via een weggetje vlak langs de kust komen we een half
uurtje later in Wissant, een klein stadje met een oud fort
vlak aan de zee. Zo klein als het stadje is, zo druk weten die
Fransen met hun auto’s door de paar straatjes heen en weer
te rijden. Luid toeterend en elkaar geen centimeter
toegevend. Vlak buiten het stadje was vrijwel niemand op
de weg, dus blijkbaar rijden ze hier allemaal rondjes om
hun huis, kerk en café. Wij rijden daar ook heen en
bestellen op een terras koffie en chocolademelk. We zitten
vlak langs de enige doorgaande weg, waar de auto’s en
camions in een onafgebroken rij langs schuiven. Raampjes
open, blote armen naar buiten. Aan de tafeltjes naast ons
wordt de dag stukgebeten met grote glazen bier en
bedauwde kelken witte wijn. Aan de overkant van de straat
staan grote cirkels brie op strooien matten in de zon te
druipen.
“Wat is dat?” vraagt Michiel. De lucht is zelfs dwars door de
uitlaatgassen heen te ruiken.
“Kaas”, zeg ik.
“In de zon?” vraagt hij verbaasd.
“Dat vinden ze lekker hier, als het een beetje begint te
druipen.” We kijken hoe de kaasverkoper een stuk van de
brie die het verst is uitgedropen voor een klant afsnijdt. De
mevrouw houdt haar boodschappentas vol verwachting in
haar handen geklemd.
“Ze kopen het ook nog”, zegt Michiel. Hij schudt zijn hoofd.
“Bij ons zouden ze alleen maar klachten krijgen.”
146