Mooie motorverhalen - Jos Lammers

uitgekomen. Michiel met al zijn kleren aan. Bij de
schuimrand die een vorige golf op het strand heeft
getekend, knielt hij om zijn nieuwe gympen uit te trekken.
“Kan ik ze hier gewoon laten staan?”
“Ik zou ze een klein stukje verder op het strand zetten.”
“Waarom?”
“Anders worden ze bij de volgende golf nat.”
“Nou en?” vraagt hij. Een antwoord hoeft niet. Hij pakt zijn
witte gympen en zet ze precies op het rafelige randje van
witte luchtbelletjes. We lopen een stukje verder de zee in
en laten het water aan onze voeten kriebelen.
“Lekker”, zegt Michiel. “Gaan we erin?”
“Moet je wel even je kleren uittrekken.”
“Waarom eigenlijk?”
Ik zucht. “Doe het nou maar gewoon. Leg ze bij de rest van
de spullen, dan wacht ik hier wel even.”
“Okeee, dan.” Zijn voeten laten sleepsporen achter
wanneer hij dan toch maar mijn belachelijke ideeën
opvolgt. Even later komt hij met spichtige huppelsprongen
weer terug gerend. Bloot.
“Waarom ben je er nog niet in?” vraagt hij. “Durf je niet?”
“Ik wacht op jou.”
“Ik ben er toch.” En meteen rent hij door, de golven in die
met veel gespetter plaats voor hem maken.
Even later liggen we samen op de ene badhanddoek waar
de motortassen ruimte voor boden. Hoofden naast elkaar op
de zachte stof, vanaf de schouders in het hete zand.
“We worden zo rood als een kreeft”, hoor ik Michiel van
194