Mooie motorverhalen - Jos Lammers

voor ik ze inhaal. Bij deze dus ook.
Volgens mij is het dezelfde bus waar dat mens met dat
vierkante achterwerk instapte dat mijn spiegel eraf duwde.
Mopperend op dat stomme kutwijf begin ik die klotebus in
te halen. Een panoramische achteruitkijkspiegel geeft een
chauffeur te zien die zo’n beetje in de verte zit te staren. Ik
ben halverwege de bus, wanneer ik het angstige
vermoeden krijg dat hij me niet in de gaten heeft. En dat zal
niet gebeuren ook, want hij kijkt helemaal niet in zijn
spiegel. Op datzelfde moment maakt de weg een bocht naar
links. En gaat de bus dus rechtdoor. Zonder dat de
chauffeur ook maar een moment in zijn spiegel kijkt, schuift
het gevaarte van de rechter weghelft naar de linker, waar ik
rijd. Naast mij zit een vangrail. Meteen daarna begint een
steile afgrond naar het Porsangenfjord. Ik zet mijn grote
licht aan en toeter uit alle macht. Met als enig resultaat dat
de bus nog verder opzij komt. In een wanhoopspoging geef
ik vol gas en maak ik mezelf zo smal mogelijk. Net wanneer
de voorkant van de bus vlak bij de vangrail is, glip ik door
het laatste openingetje. Meteen daarna ga ik vlak voor de
bus rijden en draai me naar de chauffeur om te gebaren dat
hij wat mij betreft een gaatje in zijn hoofd heeft. Hij vindt het
allemaal erg grappig. Ik overweeg nog even om op mijn
remmen te gaan staan zodat hij slingerend in het fjord
verdwijnt, maar durf toch het risico niet te nemen dat hij
nog net mijn achterwiel raakt voordat hij met al zijn
passagiers, als een blijvende attractie voor diepzeeduikers,
op de rotsbodem van de oceaan belandt.
68