Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Ribadeo
De volgende dag laten we de regen en de cider achter ons
en rijden richting Galicië. Waar we dachten naar arme en
verlaten streek te gaan, veranderen de huizen tijdens het
rijden van pastel en toch al niet zo heel erg klein naar wit en
uitgesproken groot. Ook is er geen ruig fjordenlandschap,
wat ik min of meer had verwacht, maar een
aaneenschakeling van dorpen en dorpjes, waarvan
sommige eerder aan het Amerikaanse binnenland (plat,
leeg, recht en stoffig) dan aan de Atlantische kust doen
denken. Maar soms is er een verrassing. Zoals een prachtig
viaduct waarmee we hoog over het dal van een riviertje
rijden. Bossen en fruitbomen aan de ene kant en plotseling
de oceaan aan de andere.
We rijden door tot Ribadeo, een soezerig dorpje net over
de provinciegrens van Galicië. Aan een pleintje met
palmbomen staat ons hotel te wachten, besluiten we
wanneer we het zien. Barretje met kaartspelende oude
mannen beneden. Boven uitzicht op een kerktoren die aan
vier kanten een verschillende tijd aangeeft. Op het pleintje
onder ons raam verzamelen zich tegen het eind van de dag
voetballende jongens, huppelende meisjes, pubers die
giechelen of tegen steentjes schoppen en grote mensen die
komen kletsen op één van de bankjes in de zon. Wie al zit,
klopt uitnodigend op het hout wanneer hij een bekende
ziet. Al is waarschijnlijk iedereen dat.
248