Mooie motorverhalen - Jos Lammers

12. Zen en de kunst van
De volgende dag laat ik Michiel achter in een donkere hal
vol computerspelletjes en Gauloise rokende Franse pubers.
Op de schermen van de apparaten spatten hele werelden in
felle kleuren uit elkaar, maar de jongens hangen vrijwel
verstild aan de knoppen. Een enkele vinger beweegt, om as
van hun sigaret te tippen of hun moordwerktuigen nog een
versnelling op te jagen. Michiel wacht geduldig met een
stapeltje franken in zijn hand tot zijn favoriete spel vrijkomt.
Een taxichauffeur aan wie alles is geoorloofd, als hij zijn
passagier maar aflevert op de plek die door middel van een
grote pijl in de lucht wordt aangegeven. Over trottoirs, door
fonteinen en met een spoor van vernielde puien en
voertuigen achter zich, volgt hij de aanwijzingen die de
hemel hem openbaart. Met Michiel achter de knoppen. Of
ik nog tegen hem praat, maakt niet uit. Zijn waarneming is
tot een vierkantje ineen gezogen. “Ik ben met een half
uurtje hier weer terug”, roep ik vanachter de rand van zijn
wereld. Even knipperen zijn ogen. Hij antwoordt met een
snel knikje. Bericht ontvangen.
Nieuwpoort is een eigenaardig stadje. Het oude deel doet
middeleeuws aan, maar dan in een onbegrijpelijk
opgepoetste versie. Alle bakstenen blinken alsof de huizen
gisteren aan de hand van een oud schilderij als attractie zijn
neergezet. Vergeefse moeite, want de toeristen mijden het
oude gedeelte en rijden direct door naar het nieuwe deel.
Een marmeren boulevard langs de zee en parallel daaraan
177