Mooie motorverhalen - Jos Lammers

10. Deftig
Terug in onze kamer, nemen we allebei een douche. Daarna
scheer ik me, terwijl Michiel op bed langs de TV-kanalen
ligt te zappen. Met glimmend gepoetste gezichten en natte
haren, komen we even later in de grote eetzaal van het
hotel. Het plaatselijk eetcafé bood ‘Potjesvlees’ als
specialiteit, vrolijk gekalligrafeerd op een schoolbord aan
de buitengevel, met als illustratie een pannetje met
draadjesvlees zoals dat vroeger thuis de hele zaterdag
stond te sudderen. ‘Hebben we voor de zondag een lekker
stukje vlees.’ De geur was altijd vele malen lekkerder dan
het vezelige materiaal dat uiteindelijk zoet werd van het
lange kauwen dat nodig was om het te kunnen doorslikken.
Geen ‘Potjesvlees’ dus en het enige alternatief is de eetzaal
van het Abdijhotel. De andere bezoekers zouden in de
oorspronkelijke omgeving niet misstaan hebben. Aan één
tafel zitten vier vrouwen van een jaar of zeventig, met lange
rokken en gloeiende wangen vanwege het euvele glaasje
sherry dat ze vooraf hebben genomen. Aan de andere tafel
zitten twee echtparen, die duidelijk besloten hebben er een
leuke tijd van te maken, maar de zorgen niet helemaal thuis
hebben weten te laten. Ze praten over de last van de hitte,
de onoverzichtelijke bochten in de wegen en de prijzen in
België in het algemeen en in de Belgische horeca in het
bijzonder. Michiel kijkt met stijgende verbazing hoe de man
die het dichtst bij hem zit zijn servet uitvouwt en met zuinige
gebaren op zijn schoot drapeert. Alsof hij later de kruimels
mee wil kunnen nemen.
169