Mooie motorverhalen - Jos Lammers

15.07 uur
Ik ben ruim honderd kilometer verder en heb ingecheckt in
een soort jeugdherbergachtig hotel in Fredrika, zo’n 170
kilometer landinwaarts vanaf Umeå. Het is een dorpje vol
Pipi Langkoushuizen, met houten veranda’s en pastelkleurig
schilderwerk. Ik heb het niet echt vrijwillig uitgekozen. Na
urenlang door de regen te hebben gereden, wist ik
eigenlijk niet goed meer wat ik moest doen. Doorrijden in
de hoop dat het verder naar het westen beter zou worden.
Of stoppen omdat ik zo koud en nat was geworden dat ik
alleen nog maar in een warme omhelzing wilde uithuilen.
Uiteindelijk hoefde ik niet te kiezen. Mijn benzinemeter
stond tegen het rode gebied aan en langs de weg kwam ik
nergens een benzinestation tegen. Om niet in de gietende
regen op zondagmiddag in de grijze verlatenheid van weg
nummer 92 te stranden, ben ik bij het bord Fredrika van de
weg afgegaan.
Ik hoopte dat er in het dorp een benzinepomp zou zijn. Die
was er ook, maar de supermarkt waar hij bij hoorde was
gesloten. Bij het begin van het dorp had ik een bordje
‘camping’ gezien, dus reed ik terug om die te zoeken. De
tent opzetten zag ik niet zitten, maar volgens het bord langs
de weg hadden ze ook stuga’s. Achter de balie van het
kantoortje stond een zachtaardig ogende puber een blikje
cola te drinken. ‘Ik wil graag een stuga huren’, zei ik. Toen
ik dat in verschillende talen een paar keer herhaalde,
antwoordde hij wat ik zelf ook al had kunnen bedenken. Er
101