Mooie motorverhalen - Jos Lammers

de andere vijf van het appartement. De deur van die van
ons is bijna zacht van ouderdom. Uit respect durven we hem
alleen heel voorzichtig open en dicht te doen. De deur naar
het balkonnetje is nog een slagje verder heen, dus die laten
we liever maar gewoon open staan. Voor het balkon hangt
bij wijze van zonwering een houten rolluik, dat je aan een
paar wankele touwtjes over het gietijzeren hekje kunt
werpen als het te heet dreigt te worden. Binnen worden de
muren bij elkaar gehouden door het behang, dat bol staat
van de vele verflagen. Aan het plafond bengelt een kaal
peertje. De spijker die hem steun verleent, steekt dwars
door de stroomdraad, die vandaar in vrije val naar het
hoofdeinde van het bed gaat, met een bungelde schakelaar
als bekroning. Aan wil de lamp daar overigens niet mee.
‘Ah muchos años’ roept de moeder, begeleid door een lach
die je overal genoegen mee laat nemen, wanneer we ernaar
vragen. Overigens krijgt ze hem evengoed aan de praat. Na
lang heen en weer klikken tussen deze en een andere
schakelaar naast de deur, vindt ze zowaar de mysterieuze
combinatie. ‘Muchos años’, zegt ze nogmaals in het
algemeen en om verdere onvolkomenheden vast in de
juiste context te zetten. We knikken. ‘Muchos años’,
antwoorden we op dezelfde vrolijke en tegelijk berustende
toon die de vrouwen zo te zien als leidraad in het
hotelierbestaan hebben genomen. En het is hier allemaal
hartstikke schoon, constateren we, zeer tevreden.
261