Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Burgos
De volgende dag rijden we naar Burgos. Eerst via de
zuidkant van de Picos de Europa. Minder stijl dan de
noordkant, maar anders dan aan de kust vrijwel volstrekt
verlaten. Na de bergen dachten we aan een vlak en saai
stuk van zo’n honderdvijftig kilometer naar Burgos te
beginnen. Dat vlak klopte, tenminste vlakker, maar saai
zeker niet. De weg rolde soms kilometers lang in volstrekte
leegte voor ons uit, golvend door een landschap van rode
aarde, groene heuvels, gouden akkers, grijze rotsen en een
strakblauwe lucht. Hier en daar een soezend dorpje. Met
steevast ergens een oud mannetje op een krukje voor zijn
deur, samen met een reepje schaduw. Misschien houdt hij
de wacht. Misschien is hij klaar met slapen en heeft hij geen
siësta meer nodig.
In één van die dorpjes stoppen we bij een kroegje. Of
eigenlijk een winkel. Of eigenlijk beide. Brood, kaas, vlees,
schoonmaakmiddelen, frisdranken en de baas en zijn
vrouw, staan achter een zinken toonbank. Aan de andere
kant hangen mannen die het boodschappen doen
combineren met een glas wijn of bier. Eten kunnen we ook.
De baas snijdt eenvoudig een paar stukken brood van zijn
eigen handel af, doet datzelfde met de kaas, verzamelt het
resultaat op twee stukken aluminiumfolie en legt deze voor
ons in het vocht van de zinken toonbank. Oké? Oké!
Daarna rijden we door naar Burgos. Opnieuw een
265