Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Het is daarna moeilijk om mijn handen weer stil te krijgen
en de eerstkomende bochten moet ik de motor halverwege
extra plat duwen omdat mijn snelheid te hoog is. Ik moet
stoppen, besef ik, maar kan geen plekje vinden. In plaats
daarvan rijd ik een tunnel binnen. De tunnel is koud en
vochtig. Door het slechte wegdek kan ik niet anders dan
heel rustig rijden. Gelukkig maar. Het kost me evengoed
nog behoorlijk wat moeite om op tijd tot stilstand te komen
wanneer ik in het licht van mijn koplamp een rendier
ontdek. Ik zet mijn alarmlichten aan en rijd er langzaam
naartoe. Wanneer ik dichterbij kom, ontdek ik er steeds
meer. Half in de tunnel, half er buiten, staat een groep van
wel vijftien rendieren. Ze drinken van de plasjes water op
de grond, stappen af en toe even in de zon en kiezen dan
toch weer voor de koelte van de tunnel. Rustig slalom ik
door de groep en zet buiten de tunnel mijn motor langs de
weg.
Ik zit ernaast op de grond, om te kijken. En bij te komen. De
rendieren trekken zich ondertussen nergens wat van aan.
Langzaam ontstaat er aan beide kanten van de tunnelingang
een rij auto’s en bussen die er niet door kunnen. Ik maak er
een paar foto’s van. Ik drink een blikje fris. Ondertussen
verandert er niets. Er komen alleen steeds meer auto’s bij.
Niemand waagt het iets te doen. En de dieren maken geen
enkele aanstalten om op te stappen. Misschien durven ze
ook niet zo goed, met al dat verkeer aan beide kanten.
Motoren worden afgezet. Raampjes gaan naar beneden.
69