Mooie motorverhalen - Jos Lammers

Tegen middernacht loop ik een stukje van de drukte
vandaan en ga op een stuk rots bij de rand van de oceaan
zitten. Op een steen vlak naast me, komt een meeuw zitten.
Om samen naar de zon te kijken, lijkt het wel. Ver beneden
ons op het water, toetert het cruiseschip op het moment dat
het precies twaalf uur is. Mensen klappen. Het is een soort
oudejaarsavondspektakel.
Ik krijg er genoeg van en loop naar de parkeerplaats om de
motor op te halen. Ik heb ook niet zoveel zin om in de
stofwolken van de touringcars mijn weg naar de uitgang te
moeten vinden. Wanneer ik op de motor zit, kijk ik in mijn
achteruitkijkspiegel nog even naar de zon. En dan zie ik het.
Hij is weer aan het stijgen. Terwijl ik terugrijd naar de
camping, blijf ik telkens in mijn spiegels kijken. Al na een
minuut of tien is het gewoon weer dag geworden en schijnt
de zon met een vriendelijk licht over de afgesleten stenen
heuvels. ‘Hij gaat gewoon weer omhoog!’ zeg ik een paar
keer tegen mezelf, terwijl ik in mijn spiegels gebaar. Het is
een simpele waarheid, maar het zien stelt me evengoed
enorm gerust.
Terug op de camping is het leven nog in volle gang.
Inmiddels is het weer helemaal licht en warm. De Polen
zitten whisky te drinken en de Belgen vragen hoe ik het
vond. Inderdaad, vinden zij ook, ‘ge moet het aanschouwd
hebben.’ We bespreken de terugtocht. Zij hebben dezelfde
plannen als ik. Eerst een stuk door Finland en dan langs de
64