Mooie motorverhalen - Jos Lammers

3. Maandag 13 juli
7.35 uur
Zodra het parkeerdek van slot gaat, duw ik de ijzeren deur
open. Met mijn tassen over mijn schouders wring ik me
tussen de auto’s door. Waar stond dat ding nou toch in
godsnaam ook alweer? Wanneer ik al begin te denken dat
het personeel hem misschien helemaal weggesleept heeft,
zie ik hem opeens. Rustig op zijn twee poten. Niets aan de
hand. Nog geen krasje op de koffers of de kuip. Van
dankbaarheid klop ik hem op zijn zadel en op de flanken
van de tank. Mijn goeie ouwe K.
Wanneer ik bezig ben de tassen vast te binden, arriveren
de Hell’s Angels. Blij vertel ik tegen degene die mij
gisteren advies gaf dat het gelukkig goed is afgelopen. En
dat ik geen oog dicht gedaan heb vanwege alle nare
gedachten. ‘Had ik ook de eerste keer’, zegt hij en slaat me
bemoedigend op mijn schouder. Dan trekt hij zijn
rafeljackie met doodskop over zijn leren motorpak en
begint zijn bagage op te laden. ‘Weet je de weg in Bergen?’
vraagt hij nog. ‘Niet echt’, zeg ik en laat hem op mijn kaart
zien waar ik naartoe wil. Richting Førde en Ålesund. ‘Follow
us’, biedt hij aan.
Zo rijd ik, wanneer de klep van de boot opengaat, in een
peloton Hell’s Angels Noorwegen binnen. Tussen de
doodshoofden, ‘very loud pipes’ en wapperende haren gaat
30