Mooie motorverhalen - Jos Lammers

helm ook. Bij de mouwen van de twee truien die ik draag,
het T-shirt en het thermohemd kruipt het vocht steeds
verder omhoog.
Ik kniel naast de motor om naar de koelvloeistof te kijken.
Al een paar dagen houd ik het peil in de gaten. Soms doe ik
zelfs tijdens het rijden een poging om het controlebuisje
aan de zijkant van de motor te bekijken. Ik heb de indruk
dat het niveau telkens wat daalt. ‘Er mogen alleen door de
fabriek vrigegeven koelvloeistoffen gebruk worden’,
waarschuwt het instructieboekje, dat ik samen met het
gereedschap en een fles motorolie in het achtervakje onder
het zadel heb geborgen. ‘Deze zijn bekand bij de BMW
service-afdaling.’ Heel leuk natuurlijk, behalve dat het hier
lang zoeken kan worden naar zo’n ‘afdaling’. Ik weet niet
goed of ik me hier zorgen om moet gaan maken en besluit
het nog even aan te zien.
Het Scandinavische systeem voor wegonderhoud ken ik
inmiddels ook. De aannemer haalt over een afstand van zo’n
twintig tot vijftig kilometer het asfalt weg en legt er grove
stukken steen voor in de plaats. Een omleidingsroute maken
heeft weinig zin, want in het gebied waar ik nu rijd, zijn
geen andere wegen die dezelfde kant uit gaan. Dus moet je
over de stukken steen. Met een auto is dat lastig, neem ik
aan, met mijn K100 een kleine ramp. Zijn de brokken steen
eenmaal ingereden, dan wordt er nieuw, zacht en warm
asfalt overheen gelegd. Wie op dat moment toevallig over
diezelfde weg wil rijden, kan gewoon zijn gang gaan. Hij
79