Mooie motorverhalen - Jos Lammers

“Nous cherchons la famile Pauwels. Nous avons reservé une
chambre”, probeer ik nog maar eens.
“Oui, oui”, zegt ze met een onverwachte vastberadenheid.
“Vous avez telephoner de Hollande.” Ze vraagt het niet, ze
constateert.
“Oui, oui”, zeg ik en knik heftig. Dit is niet te geloven.
“Het is hier echt”, fluister ik naar Michiel. We trekken ons
gezicht in een plooi alsof dit allemaal heel normaal is en
lopen met de oude mevrouw mee naar binnen. We komen
in een grote hal met een marmeren vloer. De plafonds zijn
onbereikbaar ver. Ze wijst ons een brede houten trap. Met
zijn tweeën lopen we voor haar uit. De treden kraken
wanneer Michiel en ik naast elkaar naar de tweede
verdieping lopen.
“C’est a gauche”, hijgt de oude mevrouw achter ons. Aan
mijn linkerhand is een houten deur met een porseleinen
knop. Ik draai hem open en ga Michiel voor in een
slaapkamer waar van drie kanten licht binnenvalt. De
muren en het plafond zijn bedekt met een behang vol roze
bloemetjes en ergens heel in de verte staan twee enorme
bedden. De oude mevrouw is nu ook gearriveerd en opent
de deur naar de badkamer. Ik gluur even naar binnen en
zie twee wastafels van het formaat om een baby zwemles in
te geven. Daarachter staat een ligbad op gekromde
dierenpootjes. Michiel is ondertussen naar een bed
gelopen en laat zich daar met een gelukzalige glimlach op
neervallen. De halfgesloten houten luiken voor de ramen en
het hoge plafond zorgen dat het in de kamer veel koeler is
dan de drukkende hitte van buiten. Buiten horen we vogels
156