Mooie motorverhalen - Jos Lammers

7. Vrijdag 17 juli
5.28 uur
Ik kijk naar een omgekeerd horloge en denk in verwarring
dat het half negen is. Zo voelt het niet, maar langer blijven
liggen is ook al zo wat.
Wanneer ik uit mijn tent gekropen ben, zie ik dat Seedorf al
aan het inpakken is. Niets wijst op het vroege uur. De Polen
drinken nog steeds en vragen mij in gebroken Nederlands,
geleerd van een gastarbeidende oom, waarom ik al opsta.
Het is mooi geweest, vind ik. Ik ga terug. Zij ook, maar
rijden is even niet aan de orde, glimlachen zij. Ze giechelen
en drinken nog wat verder. We lachen naar elkaar. De taal
laat niet veel anders toe, want met hun vraag is hun
reservoir meteen uitgeput. De drank heeft ze bijna
vloeibaar gemaakt.
Ik sjor alles weer op de motor. Wanneer het klaar is, ga ik
bij de wc’s mijn handen wassen. In de spiegel boven de
wastafel kijk ik naar de vermoeide trekken om mijn mond
en de plooien onder mijn ogen. Ik weet zelf eigenlijk ook
niet zo goed waarom ik al ben opgestaan. Er is geen haast,
ik ben waar ik wezen wilde, maar zo voelt het niet. Ik wil
weg. De eerste boot vertrekt pas om een uur of zeven, maar
na al die duizenden kilometers, lijkt weer gaan rijden het
meest logische om te doen.
66