Mooie motorverhalen - Jos Lammers

zelf is aan de zeekant volgebouwd met bunkers. Op het dak
van de hoogste, staat een verrekijker. We gooien er wat
geld in, maar zien nog steeds dezelfde mistige overgang
tussen zee en lucht.
“Daar ligt Engeland ergens”, wijs ik.
“Ja, hoor”, zegt Michiel smalend.
“Ja echt. Misschien zelfs wel zo dichtbij dat je het bij wat
helderder weer kan zien liggen.”
“Jo-os”, zegt Michiel met een geluid alsof al het geduld dat
hij met mij moet opbrengen iets te zwaar begint te wegen.
“Engeland ligt tegenover Nederland, niet tegenover
Frankrijk.”
“O nee? O nee? En het Kanaal dan? En die boten dan die we
gisteren in Boulogne zagen liggen? Waar gaan die dan
heen?”
Hij zucht nadrukkelijk. “Boten”, zegt hij en maakt daarbij
elke lettergreep los van de volgende, “boten kunnen ook
de bocht om Jos.”
“Maar, maar”, ik kijk een beetje wanhopig om me heen. Ik
dacht toch zeker te weten dat hier tegenover Engeland ligt.
Ik loop terug naar de motorfiets om op de kaart te kijken,
maar daar is het stuk zee waar volgens mij Engeland moet
liggen, gebruikt om uit te leggen wat alles op de kaart
betekent.
“We moeten thuis maar op je wereldbol kijken”, zeg ik als
ik weer bij Michiel op het bunkerdak sta. De lucht is helder
blauw en het licht is scherp. Boven de zee hangt een zachte
nevel.
“Jij mag wel kijken”, zegt hij. “Ik weet het gewoon.”
144